Auteur: Jeanne Ryan
Genre: Contemporary/action
Uitgever: Best of YA
Release Datum: augustus 2016 (herdruk, eerste druk “Lef”: mei 2013)
Pagina’s: 224
Spoilers: Geen spoilers, je kan deze recensie zonder problemen lezen!
Waardering: 
(3.5 / 5)
Het boek Lef van Jeanna Ryan was mij in 2013 helemaal ontgaan. Toen er in 2016 een film genaamd Nerve uit zou komen, gebaseerd op het gelijknamige boek, was ik verbaasd. Gelukkig was het boek uitgekomen bij één van mijn favoriete uitgevers – Best of YA – en viel het boek al snel bij mij op de mat. En de film heb ik inmiddels ook gezien. Dat is ook de rede waarom deze boekrecensie af en toe wat dingen over de film zegt, al ligt de focus natuurlijk op het boek. Benieuwd wat ik er van dacht? Je leest het hier!
“Vey is uitverkoren om mee te spelen in Nerve, een anoniem spel dat live online wordt uitgezonden en waarbij alles draait om durven en je grenzen verleggen. Het is eng om te merken hoe goed de spelmakers haar kennen. Vey wordt met prijzen verleid die van haar persoonlijke internetpagina zijn gehaald en ze wordt gekoppeld in een team met de perfecte jongen, de woest aantrekkelijke Ian. In het begin is alles nog geweldig. Vey en Ian krijgen veel fans die hen aanmoedigen om steeds risicovollere uitdagingen aan te gaan waarbij veel te winnen valt. Maar dan krijgt het spel een onaangename wending; ze spelen alles of niets en moeten zelfs hun eigen leven op het spel zetten.” [Goodreads]
Het boek begint met een spannend proloog over een meisje die het Nerve-spel speelt en moet rennen voor haar leven wanneer er een enge gast achter haar aan zit. Ze probeert aan de man te ontsnappen, maar ook aan het spel. Als lezer komen er duizenden vragen in je op: wie is dit meisje? Wat doet ze daar? Waarom zit deze man achter haar aan? Een spannend proloog werkt heel goed. Je wilt eigenlijk meteen doorlezen om erachter te komen waar je precies over leest. Ik had na het proloog ook hoge verwachtingen. Helaas bleek dit slechts een soort schets te zijn om een indruk te geven van het gevaar van het spel en komt het meisje uit het proloog verder niet meer terug.
Het eerste hoofdstuk na het proloog begint met Vey. Ze introduceert zichzelf. “Ik ben het meisje in de coulissen. Letterlijk.” Als lezer krijg je door de eerste twee zinnen gelijk een indruk van het hoofdpersonage. Ze is verlegen, maar stiekem ook een beetje sarcastisch en heeft zelfspot. Ik was meteen dol op de schrijfstijl. Kort en krachtig. Misschien wat simpel, maar niet elk boek hoeft Shakespeare niveau te hebben, toch? Vey zit op de middelbare school en staat dus achter de schermen bij de toneelvoorstellingen. Je komt er meteen achter dat Vey’s ouders overbezorgd zijn door een ‘ongeluk’ wat er vorig jaar is gebeurd. Echter wordt daar nooit meer heel diep op in gegaan, terwijl het voorval door het boek heen een rode draad is voor de keuzes die Vey maakt. Jeanne Ryan begint dus aan iets sterks, maar lijkt het niet waar te kunnen maken. Ook de ouders van Vey zijn belangrijk voor het verhaal, maar uiteindelijk doe je het boek dicht, en weet je nog niets over hen. Hetzelfde geld voor de sexy Ian die Vey ontmoet door het Nerve-spel. Jeanne Ryan maakt een beginnetje, laat de lezer nieuwsgierig worden, maar maakt het niet af. Jammer!
Vey als personage is echter wel interessant. Ondanks dat de personages om haar heen vrij ‘flat’ zijn, zie je duidelijk een ontwikkeling in haar gedrag. Ze wordt vrijer in de keuzes die ze maakt en leert haar grenzen kennen. Dit alles gebeurt door gekke situates waar Vey terecht in komt door het Nerve-spel. Ondanks dat Vey een leuk personage is om over te lezen, kon ze me niet helemaal raken met haar verhaal.
Maar wat gebeurt er allemaal in het Nerve-spel? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen. Door het spannende proloog verwacht je als lezer dat het hele boek zo’n spanningsniveau heeft. Dat is echter niet het geval. Het verhaal begint redelijk langzaam, en kabbelt een eindje door. Uiteindelijk wist het einde mij wel genoeg te boeien om het in een vrij korte tijd uit te lezen. Ik had wel het gevoel dat het boek een beetje balans miste: op sommige momenten gebeurde er te veel in een korte tijd, op andere momenten leek het boek maar eeuwig door te gaan op één saaie gebeurtenis. Maar, zoals ik het zei, maakte het einde wel wat dingetjes goed, en las ik het boek heel makkelijk weg 🙂
Conclusie? Nerve is een boek met een langzame start. De hoofdpersoon Vey is wel erg leuk, maar wist mij helaas niet helemaal te raken. Er zijn genoeg spannende momenten die het boek echt wel het lezen waard maken, zoals het einde van het Nerve-spel waarin Ian en Vey in de problemen komen. Op één of andere manier miste ik wel echt de diepte in het boek. Er waren veel vragen gesteld en beginnetjes gemaakt, maar nergens waren er antwoorden op. Ik denk dat, zoals Katja van That Blonde Woman ook al zei, 15-jarige Nanouk dit boek leuker had gevonden. En daar is niets mis mee! Uiteindelijk heb ik wel kunnen genieten van dit spannende boek.
Benieuwd naar het boek of de film? Je vindt ze hieronder:
[bol_product_links block_id=”bol_5810ded706a00_selected-products” products=”9200000059824872,9200000065493121,9200000051935506,9200000032574929″ name=”nerve” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
