Auteur: Stephanie Garber
Genre: Fantasy
Uitgever: Luitingh Sijthoff
Release Datum: 17 oktober 2016
Pagina’s: 360
Spoilers: Geen spoilers, je kan deze recensie zonder problemen lezen!
Waardering: 
(4.0 / 5)
Toen ik een mail kreeg van Luitingh Sijthoff over het boek Het zwarte hart, moest ik in eerste instantie even nadenken of ik het boek zou willen recenseren. Ik had nog best wel een dikke stapel met recensie-exemplaren liggen en daarnaast ben ik altijd wat voorzichtig met fantasy boeken. Toch heb ik afgelopen jaar erg kunnen genieten van de boeken van Sarah J. Maas (Best of YA), welke ook onder het genre (high) fantasy vallen. Ik besloot, mede door het intrigerend klinkende plot, het boek aan te vragen. En daar heb ik totaal geen spijt van!
“De zussen Scarlett en Donatella ontvluchten uit angst voor hun wrede vader het kleine, afgelegen eiland waar ze wonen. Ze worden daarbij geholpen door de knappe maar onuitstaanbare Julian. Ze komen terecht op Dromeneiland, waar de jaarlijkse voorstelling van Caraval wordt gehouden. Het publiek speelt mee in een dodelijk spel en moet achterhalen wat fantasie is en wat echt. Vlak na aankomst op het eiland verdwijnt Donatella, en Scarlett kan maar aan een ding denken: haar zus terugvinden voor de boosaardige Meester van Caraval haar vindt en er doden vallen…” [Goodreads]
Caraval vertelt het verhaal van Scarlett, wiens zus naar de mysterieuze voorstelling Caraval is gegaan met een jongen die ze pas net heeft leren kennen. Scarlett gaat natuurlijk achter haar aan, al dan niet geheel vrijwillig, en komt direct in de problemen. Ze is verloofd, heeft een gewelddadige vader en zit nu opgescheept met iemand die ze niet kent op een onbekend en mysterieus eiland. En op precies dat eiland gaat Caraval plaatsvinden, een spel met een grote prijs: een wens. Wanneer haar zusje verdwijnt, moet ze alles op alles zetten om te redden wat voor haar het allerbelangrijkste is. Maar wat is dat precies?
Het meest opvallende aan Caraval vind ik de setting van het verhaal. Het verhaal speelt zich af in een wereld die er op de kaart totaal anders uitziet dan de wereld die we kennen. Stephanie is creatief omgegaan met de namen van de landen en werelddelen, wat mij stiekem een beetje deed denken aan Pirates of the Caribbean. Tropisch, magisch en mega interessant. Het is compleet anders dan de YA boeken die er dit jaar zijn uitgekomen, en originaliteit kan ik zeker waarderen. Stephanie heeft het hele verhaal door heel beeldend vertelt. Als lezer zie je alles voor je afspelen, alsof je naar een film kijkt. Mede daardoor bleef ik het boek lezen, ook op de momenten dat het een beetje kabbelde.
De verhaallijn is hier en daar wat traag. In het begin is dat niet erg, daar waar je de personages en de wereld in het boek leert kennen. Maar op bepaalde momenten wilde ik graag door, maar bleef het verhaal hangen bij dezelfde gebeurtenis. Aan de ene kant is dat een teken dat het boek zo interessant is dat je graag wilt weten wat er gaat gebeuren, maar aan de andere kant betekent dat ook dat de passage die je op dat moment leest, niet boeiend genoeg is. Het einde verraste mij echt compleet. Op het moment dat ik bijna gefrustreerd raakte, werd het ineens super spannend. Er gebeuren onverwachte dingen, je krijgt te maken met een aantal mega plottwists (ik zag ze niet aankomen) en niemand is wie hij lijkt te zijn. Door het einde is mijn oordeel over het boek een stuk positiever geworden. Dat maakte veel goed.
Wat betreft de personages, heeft de bovenstaande synopsis zeker gelijk. Julian, de jongen die de zussen meeneemt naar Caraval, is onuitstaanbaar. Hij luistert niet, dramt de hele tijd zijn zin door en houdt geen rekening met de gevoelens van Scarlett. De spanning tussen Scarlett en Julian is wel voelbaar, maar ik hoopte dat er niets tussen hen zou gaan gebeuren omdat ik hem niet bij Scarlett vind passen. Uiteindelijk moest ik mijn mening bijdraaien. Julian en Scarlett zijn beiden super eigenwijs, waardoor het op een of andere manier toch wel zou kunnen werken. Op een bepaalde manier kon ik daar best van genieten. Donatella was de dromer van het stel. Zij ziet het beste in iedereen, wat haar best naïef maakt. Uiteindelijk vormden de drie een goed team, dat voor een spannende ontknoping zorgde.
Tot slot wil ik nog toevoegen dat de schrijfstijl van Stephanie niet alleen beeldend is, maar ook simpelweg gewoon heel lekker leest. De zinnen zijn soms wat lang, om alles te kunnen beschrijven, maar dat irriteerde mij niet. Passages met lange omschrijvingen werden afgewisselde door grappige conversaties en onverwachte gebeurtenissen. In het begin is het een beetje wennen, maar uiteindelijk kan je genieten van een vlot en humoristisch lezend verhaal.
Mijn eindoordeel is daarom ook zeer positief. Stephanie Garber heeft een origineel en zeer beeldend verhaal geschreven over grappige, eigenzinnige personages die in de meest rare situaties terechtkomen. Ondanks dat het boek onder het fantasy genre valt, is het ook goed te lezen voor de wat minder ervaren fantasy-lezer zoals ik. Het einde laat je sprakeloos achter! Ik kijk nu al uit naar het volgende deel in de serie!
Heb jij Het zwarte hart gelezen of ben je na het lezen van mijn recensie benieuwd geworden? Laat het weten in de comments!
[bol_product_links block_id=”bol_58263c2120af2_selected-products” products=”9200000057002739,9200000065726120″ name=”het zwarte hart” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
