Eindelijk was het deze week zo ver: Suzanne Collins neemt ons mee terug naar Panem, de wereld van Katniss, Peeta, Gale en de Hongerspelen. Collins had ook meteen een verrassing voor ons, want De ballade van slangen en zangvogels speelt zich 64 jaar voor De hongerspelen af. Juister ja – tijdens de 10de Hongerspelen van Panem. De hoofdpersoon? Coriolanus Snow.
Auteur: Suzanne Collins
Vertaald door: Maria Postema
Genre: YA dystopian
Uitgever: Van Goor
Release Datum: april 2020
Pagina’s: 592
Spoilers: Geen échte spoilers, maar om het boek goed te kunnen recenseren, licht ik hier en daar een tipje van de sluier. Toch denk ik dat je deze recensie kan lezen als je het boek nog niet gelezen hebt!
Waardering: 
(4 / 5)
Ambitie motiveert hem.
Competitie drijft hem.
Maar macht kent een prijs.
Het is de ochtend van de boeteceremonie waarmee de tiende jaarlijkse Hongerspelen worden ingeluid. In het Capitool bereidt de achttienjarige Coriolanus Snow zich voor op zijn enige kans op roem en succes, als mentor in de spelen. Zijn ooit zo machtige familie heeft het moeilijk en hoe het hun verder zal vergaan, hangt af van Coriolanus’ prestaties. Hij moet charmanter, slimmer en geraffineerder te werk gaan dan zijn medestudenten en zijn tribuut naar de overwinning helpen.
Maar het zit hem niet mee. Hij krijgt de vernederende opdracht om mentor te zijn van de vrouwelijke tribuut uit district 12, het laagste van het laagste. Vanaf nu zijn Coriolanus en zijn tribuut verbonden door hun lot: iedere keuze die hij maakt kan leiden tot gunst of mislukking, zege of ondergang. In de arena zal worden gevochten tot de dood. Buiten de arena begint Coriolanus mee te leven met zijn tribuut… en moet hij kiezen wat hij belangrijker vindt: de regels blijven volgen of doen wat nodig is om te overleven. [Goodreads]
Het verhaal start met Coriolanus Snow, 18 jaar, geen geld en het enige wat hem en zijn familie staande houdt is hun reputatie. Vanaf het eerste moment leer je Coryo kennen als een ambitieuze, doelgerichte student die niets anders wilt dan naar de Universiteit gaan nadat hij dat jaar afstudeert aan de Academie. Wanneer de organisatie achter de Hongerspelen studenten aanwijst als mentoren voor de tributen, is Coriolanus vooraal teleurgesteld dat hij een meisje uit District 12 (jawel!) toegewezen krijgt. Maar als snel blijkt dat dit meisje, Lucy Gray, slimmer en sterker is dan op het eerste oog lijkt, en Coriolanus begint met plannen. Hoe kunnen ze de Hongerspelen winnen?
Wat ik goed vind aan De ballade van slangen en zangvogels, is dat Coriolanus Snow niet wordt ‘goedgepraat’ wordt. Het boek is geen excuus voor zijn gedrag later. Vanaf het begin is het duidelijk dat Coriolanus egoïstisch is en voor niemand zal stoppen voordat hij zijn doel heeft behaald. Hij bereikt vele kruispunten in zijn leven waarop hij ‘de goede keuze’ kan maken, maar wat geen verrassing is – aangezien we weten hoe Snow is in de andere drie boeken – kiest Coryo elke keer weer voor zichzelf en het Capitool. Ik vind het personage van Coriolanus realistisch en goed uitgewerkt.
Ik vind het personage van Coriolanus realistisch en goed uitgewerkt.
Voor de echte fans, geeft dit boek super veel informatie over de geschiedenis van Panem en de Spelen, maar bijvoorbeeld ook over de liedjes die Katniss Everdeen zingt in de boeken. Je zult er twee tegenkomen die je kent van de eerste drie boeken. Het was erg interessant om te lezen waar de liedjes vandaan komen.
Toch heeft dit boek ook een paar minpunten. De eerste is dat ik vind dat het boek geen goede spanningsboog heeft. Tenminste – niet in vergelijking met de andere drie boeken. Het heeft 592 pagina’s, en hoewel het verhaal over de 10de Hongerspelen ging, vond ik het een stuk minder spannend dan de vorige boeken. Daarnaast zaten de Hongerspelen erg slecht in elkaar. Het is logisch dat de 10de Hongerspelen anders zijn dan de 74ste of de 75ste, maar sommige dingen zaten zo amateuristisch in elkaar, dat ze bijna niet meer geloofwaardig waren.
De verwachtingen van De ballade van slangen en zangvogels waren hoog en het boek heeft me niet teleurgesteld. Hoewel de spanning niet zo hoog was als in de eerste drie delen, heeft het me vooral aan het einde doen verrassen. Het was een interessant, goed uitgewerkt verhaal over Coriolanus Snow en geeft een betere inkijk in Panem en de geschiedenis van de Hongerspelen. Ik raad het boek daarom ook zeker aan!
Benieuwd naar het boek? Bestel hem hier of bij je lokale boekhandel!
