Je kunt het haast niet gemist hebben deze week: de film To The Bone die 14 juli op Netflix verscheen, met actrice Lily Collins, heeft voor veel ophef gezorgd. Is het ‘weer’ een misser van Netflix? Dit vragen ze zich af bij 3FM. In de kop van hun artikel, ‘SLAAT NETFLIX OPNIEUW DE PLANK MIS MET ‘TO THE BONE’?’, lijken ze te roepen dat deze film, eveneens als de eerder verschenen serie 13 Reasons Why, een mislukking is geweest. Beste 3FM, JULLIE slaan de plank mis.
Ik zal mezelf nader verklaren. Maar eerst leg ik even kort uit waar de serie 13 Reasons Why en de film To The Bone over gaan. 13 Reasons Why vertelt het verhaal van tiener Clay. Op een dag komt hij thuis en vind hij een oude schoenendoos met daarin tapes. Op dertien tapes heeft de pas overleden Hannah haar verhaal verteld. Waarom heeft ze zelfmoord gepleegd? Die vraag wordt beantwoord wanneer Clay de tapes luistert. De opheft ontstond nadat er ‘mensen op het internet’ beaamden dat het jongeren totaal verkeerde ideeën zou geven omdat er heftige scènes in beeld komen en alles heel uitvoerig wordt vertoond (waaronder een verkrachting en de uiteindelijke zelfmoord scène van Hannah). Maar wie een beetje verder nadenkt dan zijn neus lang is, of de verklarende extra aflevering bekijkt, komt er al snel achter dat de serie is gemaakt om het probleem bespreekbaar te maken. En laten we eerlijk wezen: dat is gelukt!
Is er iets tegen de serie te zeggen? Ja, het is heftig. Maar ook belangrijk. Kijk het daarom niet alleen, maar met iemand die je vertrouwt, of misschien zelfs je ouders. Praat erover, stop het niet weg. Want dat is ook één van de boodschappen uit de serie: als Hannah had geweten dat er mensen voor haar klaar stonden en als ze er met iemand over had kunnen praten, was het misschien wel niet gebeurd. Daarnaast moeten we niet vergeten dat zelfmoord onder jongeren veel vaker gebeurt dat er misschien gedacht wordt. Het is echt een probleem, en deze serie laat ook weer zien dat er niet één traumatische gebeurtenis plaats hoeft te vinden die leidt tot zelfmoord. Het zijn verschillende kleine dingen die opbouwen tot iets groots.
Oké, back to the topic. Waarom was o.a. 3FM er dan zo overtuigd van dat To The Bone ‘weer’ een misser is? Eerlijk waar, 3FM doet er niet eens een echte uitspraak over. Hun kop is misleidend. Ze laten andere mensen voor zich spreken en halen aan wat er in de media al een keer geschreven is. ‘Men vond dat 13 Reasons Why smijt met ideeën dat zelfmoord een spannend spelletje is en To The Bone zou jongeren alleen maar op ideeën kunnen brengen,’ schrijft 3FM. Het gaat al helemaal verkeerd bij het eerste woord: ‘men’. Wie is men? Zomaar een internettrol? Een overbezorgde buurvrouw? Over To The Bone laten ze een ervaringsdeskundige een uitspraak doen: zij zou de film toen als inspiratie hebben gezien. Wederom zouden ‘jongeren in de media’ hebben gesproken over de film als een grote pro-ana advertentie. Wel, voegen ze daar nog even aan toe, zijn er blijkbaar ook ouders geweest die met kun kinderen in gesprek zijn gegaan.
‘Overduidelijk dat 3FM met hun kop aangeeft dat Netflix een fout heeft begaan om vervolgens rustig andere mensen hun argument te laten verdedigen. Hoewel ze aan het einde afsluiten dat dit slechts één verhaal van één meisje is, neigt de rest van het artikel er naar alleen de negatieve kanten van de film te belichten.’
Wat ik er van vind? Mijn vaste lezers zullen inmiddels wel weten dat ik veel over dit onderwerp lees en schrijf, omdat veel YA-boeken dit onderwerp al bespreken. Voor de mensen die niet helemaal thuis zijn in de boekenwereld: de Netflix-serie 13 Reasons Why is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 2008 (!!) geschreven door Jay Asher. Verrast? Hij maakt dit onderwerp via boeken dus al bijna 10 jaar bespreekbaar. Waarom was er toen geen commotie? En nu wel? Wat ik hiermee wil zeggen is dat het belangrijk is om goed voorbereid de film To The Bone (hetzelfde geldt voor de serie 13 Reasons Why) te gaan kijken. Zorg ervoor dat er iemand bij je is met wie je hierover kunt praten. Heb je zelf eetstoornisproblemen of kamp(te) je met een depressie? Denk dan bij jezelf na of het voor jou verstandig is om naar te kijken. Praat erover met een begeleider of psycholoog. Jij bent uiteindelijk degene die daar het beste de beslissing over kan nemen.
Laten we wel wezen: we krijgen niet allemaal ineens anorexia van To The Bone. Als je dat denkt, onderschat je de ziekte enorm en beledig je iedereen die eraan lijdt. En… dan mis je de clue van de film. Het doel van To The Bone is het bespreekbaar maken van de ziekte. Zo zie je niet dat de hoofdpersoon ziek wordt (wat vaak wel zo is) en is er ook geen happy ending (want ze is niet ineens magisch genezen van haar ziekte, maar besluit wel het gevecht aan te gaan). Geromantiseerd? Ja, gedeeltelijk, want het is een film. Maar ALLE films zijn geromantiseerd, anders zou het een documentaire moeten zijn. De magerte van haar lichaam zou iemand met een eetstoornis wel kunnen inspireren. Toch laat de film wel alle ‘nadelen’ aan bod komen: ze heeft het altijd koud, heeft veel haargroei, valt regelmatig flauw, heeft blauwe plekken, is humeurig en is gestopt met haar studie. Dit is nou niet echt een advertentie om haar gedrag te kopiëren.
‘Het doel was om eetstoornissen bespreekbaar te maken. En dat is gelukt!’
Beste 3FM en andere websites, ga a.u.b. niet schreeuwen met nieuwskoppen die verwijzen naar een nieuwsbericht zonder al te veel inhoud. Dat is niet eerlijk en verspreidt een verkeerd idee. To The Bone is niet mislukt, want het heeft eetstoornissen bespreekbaar gemaakt. En dat was het doel. Iedere film spreekt ieder persoon op een andere manier aan, en dat geldt voor alle films, niet alleen voor films over depressie en anorexia. Feit blijft dat het nu wel écht besproken wordt.
Heb jij To The Bone al gezien en heb je hier een andere of dezelfde mening over? Laat het mij vooral weten in de comments!
Meer weten over eetstoornissen of depressie? Handige websites vind je hier:
https://www.omgaanmetdepressie.nl/
Ik heb zowel ‘To The Bone’ als ’13 Reasons Why’ gekeken en ik vond bij allebei dat de rauwe pijnlijke kant van de situaties belicht werden en dat dat juist als een soort waarschuwing voelde van: Het gaat niet allemaal over rozengeur en manenschijn. Het maakte me juist bewust van de ernst van deze situaties. Ik vraag me af of degenen die zo hard roepen dat het een slechte invloed zou hebben, of ze überhaupt de film gezien hebben. Als ze dat gedaan hebben, zouden ze gezien moeten hebben dat degenen die To The Bone geproduceerd hebben, zelf ook een eetstoornis hebben gehad, en dus een realistisch beeld hebben neergezet. Waarom wordt er nu dan opeens kritiek op geleverd, maar wanneer er een documentaire gemaakt zou worden, is het opeens wel goed. Ze brengen beiden dezelfde boodschap over.
Interessant artikel! Ik vind het ook goed dat er aandacht besteed wordt aan deze onderwerpen. Vooral omdat veel mensen vaak niet weten hoe het er werkelijk aan toe gaat met personen die zich in dergelijke situaties bevinden. Ik vind het inderdaad wel een beetje raar dat er zo veel commotie en negatieve reacties komen, als het wordt weggestopt is het niet goed en als het wordt besproken is het alsnog niet goed.
Zelf vond ik 13 Reasons Why echt een eye-opener en het heeft me best wel laten schrikken, dus de reacties dat het ‘zelfmoord romantiseert’ snap ik eerlijk gezegd niet echt :$.