Recensie: Phobos (Phobos #1) door Victor Dixen

Auteur: Victor Dixen
Genre: Scifi
Uitgever: Uitgeverij Q
Release Datum: augustus 2016
Pagina’s: 389
Spoilers: Geen spoilers, je kan deze recensie zonder problemen lezen!
Waardering: (4.0 / 5)

Halverwege augustus kreeg ik een mail van Uitgeverij Q over de release van Phobos, een nieuwe YA titel geschreven door de Franse auteur Victor Dixen. Ik was meteen enthousiast: een Franse auteur, een toffe achterflaptekst en een super mooie cover. Een scifi YA boek over de ruimte: een reis naar Mars en een reality programma in één. Ik ging meteen lezen. 

“Zes meisjes, 
Zes jongens,
Zes minuten om elkaar te leren kennen, 
De eeuwigheid om van elkaar te houden.
Ze dromen ervan geschiedenis te schrijven…
Zes jongens en zes meisjes bevinden zich in een ruimteschip op weg naar Mars. Overal aan boord hangen camera’s, elke stap die ze zetten wordt gefilmd. De reis is namelijk ook een datingshow, die wereldwijd wordt uitgezonden: project Genesis. Het is de bedoeling dat ze allemaal hun grote liefde vinden, zodat ze op Mars de eerste menselijke kolonie in de ruimte kunnen beginnen.
Zij droomt ervan verliefd te worden…
Léonor is een van de uitverkorenen. Ze is een wees en kan niet wachten haar eenzame leven achter te laten. Als haar droom een nachtmerrie wordt, is er alleen geen weg meer terug.” [goodreads]

Het verhaal gaat dus over zes meiden en zes jongens die naar Mars worden gestuurd om daar een nieuwe maatschappij te stichten. Wat je misschien zou verwachten, is een boek geschreven vanuit alle twaalf de personages. Gelukkig is dat niet zo. Het verhaal wordt verteld door de Franse Léonor, maar ook door Serena, de vrouw die de reality show naar Mars mogelijk heeft gemaakt. Daarnaast zie je een paar scènes alsof je de kijker van het reality programma bent. Gelukkig wordt dit allemaal duidelijk aangegeven en merk je snel vanuit wiens POV je het boek leest.

Leonor heeft één groot geheim: door een ongeluk toen ze klein was, heeft ze een groot litteken op haar rug. Hoewel alle kandidaten iets scheelt, weet Léonor dit niet, en gelooft ze dat ze daarom een beetje buiten de groep valt. Daarnaast is ze heel praktisch ingesteld. Wanneer de dates worden aangekondigd, besluit zij ook dat ze alle jongens even vaak en om hetzelfde aantal weken uitnodigt, in plaats van een voorkeur te tonen. Niet iedereen kan zich hier in vinden. Hoewel ik Léonor in het begin wel begreep, vond ik het toch gek dat ze de regel door bleef zetten ondanks dat ze en vrij snel een voorkeur had. Gelukkig draaide ze op tijd bij. Af en toe vond ik Léonor een beetje zeurderig en te veel op zichzelf gesteld, maar nobody is perfect en Léonor dus ook niet.

Een prima personage, maar verder niet heel bijzonder. Als lezer ervaar je wel de drang om meer over haar verleden te willen weten, maar meer dan waar ze werkte, laat ze er niet over los. Gelukkig is de verhaallijn erg interessant en wordt het verhaal hierdoor gedreven. Het ruimteschip gaat naar Mars en in dat ruimteschip zitten twaalf hele enthousiaste en hoopvolle tieners. Op aarde kom je er snel achter dat het leven op Mars toch niet helemaal veilig blijkt te zijn. Hoewel je dit als lezer meteen te weten komt, zijn de personages in het boek totaal clueless. Hoewel het in het begin heel interessant is, wordt dit verschil in informatieverdeling halverwege een beetje saai. Gelukkig weet Dixon nieuwe elementen aan het verhaal toe te voegen, waardoor het einde van het boek weer mega interessant en spannend is.

Zijn schrijfstijl is ook heerlijk: je leest er snel doorheen. Wel moest ik er in het begin even aan wennen, maar dat gebeurt wel vaker. Tevens kan dit ook komen doordat ik het elke ochtend in de trein las. Pas halverwege het boek ben ik er thuis mee op de bank gaan zitten. Toen vloog ik er doorheen. Hij schrijft niet heel beeldend, maar vertelt genoeg over de omgeving om je er iets bij voor te stellen. Dit wordt ondersteund door enkele gave afbeeldingen van het ruimteschip.

Uiteindelijk was het boek nog leuker dan ik verwacht had. In het begin van het boek was in mega enthousiast, maar ik was bang dat de afloop makkelijk te voorspellen was en voor de hand lag. Echter bleek dit niet zo te zijn en wist Victor Dixon mij te verrassen door zijn frisse schrijfstijl en extra elementen die hij handig in het verhaal verweefde. Ik raad dit boek aan aan iedereen die graag YA boeken leest die gaan over de ruimte, maar ook wanneer je zelf nog een beetje bang bent voor diehard scifi boeken. Het boek is heel laagdrempelig scifi, waardoor iedereen dit boek wel kan lezen. Spannend, mysterieus en stiekem af en toe ook best wel grappig. Een echte aanrader!

Lezen? Klik dan snel op deze link:

[bol_product_links block_id=”bol_57fab21da6d55_selected-products” products=”9200000057345715,9200000064049392″ name=”phobos” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]