Auteur: Amy Tinera
Genre: Scifi/Dystopian
Uitgever: Best of YA (Unieboek | Het Spectrum)
Release Datum: 4 juni 2016
Pagina’s: 296
Spoilers: Nope, je kan deze recensie zonder problemen lezen, hoe fijn is dat?
Waardering: 
(4 / 5)
Ten eerste wil ik de lieve mensen van Best of YA bedenken voor dit toffe recensie exemplaar! Ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten, omdat het een naar mijn idee nog vrij onbekend boek was. Daarom kon ik er wel zonder vooroordelen aan beginnen, wat goed uitpakte! Dus nogmaals: thanks voor de introductie van dit toffe boek!
“De zeventienjarige Wren Connolly werd vijf jaar geleden neergeschoten. Na 178 minuten kwam ze weer tot leven – als Reboot. Reboots zijn ongekend sterk, snel en onkwetsbaar, maar hoe langer ze dood zijn geweest hoe minder menselijk ze terugkeren. Wren is met haar 178 minuten de dodelijkste Reboot die er is. Callum Tweeëntwintig daarentegen is nog praktisch menselijk. Wren moet hem opleiden tot soldaat, maar Callum is langzaam, stelt te veel vragen en heeft altijd een glimlach op zijn gezicht. De training verloopt moeizaam, maar Callum maakt iets in haar los. Als ze in zijn buurt is, voelt ze zich menselijker dan ooit. Wren heeft nog nooit een bevel genegeerd, maar wanneer ze het bevel krijgt om Callum te elimineren besluit ze alles op alles te zetten om hem te redden.” [Goodreads]
Het verhaal gaat dus over mensen die overlijden en opnieuw ‘wakker’ worden als Reboot. Het aantal minuten dat je dood was geweest, is je nummer, je naam en je identiteit. Als Reboot geeft je nummer ook aan hoe menselijk je bent. Hoe hoger je getal, dus bijvoorbeeld 178, hoe minder menselijke emoties je ervaart als Reboot. Maar meer… kan ik er niet over zeggen. Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: het begin van Reboot was vaag. Ik snapte niet waar we waren, welk jaar het boek zich afspeelde en hoe de maatschappij precies in elkaar stak. Het werkte een beetje desoriënterend, waardoor ik het eerste deel een beetje twijfelend las. Maar… daar kwam langzaam verandering in.
Door de fijne schrijfstijl, werd ik toch aangespoord om het boek te blijven lezen. Het deed me een beetje denken aan Divergent, wat best positief is. Ook die serie ging zo snel en makkelijk. Reboot was precies hetzelfde, je glijdt er doorheen. En dat woog op tegen de nog wat tegenvallende ‘world building’. Gelukkig was het doorlezen het allemaal waard, en werd het verhaal in een bepaalde context geplaatst. Die context maakte het verhaal wat menselijker, waardoor ik me ook weer beter kon verplaatsen in de personages.
Hoofpersonage Wren is de Reboot met het hoogste getal ooit. Ze was 178 minuten dood en werd toen weer wakker als een kille, dodelijke Reboot. Hoewel ik had verwacht dat ze echt geen gevoelens zou hebben, leek dat wel mee te vallen. Ja – ze dode graag mensen. Ze genoot van de jacht. Maar tegelijkertijd wist ze dat het niet goed was, en vroeg ze zich af of ze echt emoties had, en wat die te betekenen hadden. En natuurlijk komt ze erachter dat liefde veel sterker is dat de minuten die ze dood was geweest voor ze een Reboot werd…
Reboot bouwt dus langzaam op naar een hele spannende climax. Ik wilde de laatste paar hoofdstukken alleen maar lezen lezen lezen en pas stoppen na de laatste zin van het boek. Gelukkig eindigt het niet in een intense cliffhanger (‘t is maar hoe je het bekijkt), maar werd ik wel uitgenodigd om snel verder te lezen. Gelukkig komt Rebel, het tweede deel in de serie, binnenkort al weer uit. Dus wachten? Niet zo lang!
Kort om is Reboot een super spannend boek die je even een kans moet geven. De ‘world building’ wordt naar mate het boek vordert beter en duidelijker, waardoor er een context ontstaat waardoor je je beter in onder andere Wren kan inleven. Een vleugje romance maakt het boek wat sappiger en emotioneler dan je in het begin misschien zou denken. Daarom kan ik zeggen dat Reboot mij positief verrast heeft, en ik heel erg uit kijk naar het volgende deel!
