Recensie: "Eenzaam en extreem ver weg" (Ventura-Saga #1) door Kate Ling

Auteur: Kate Ling
Genre: Scifi
Uitgever: Moon Young Adult
Release Datum: 1 juli 2016
Pagina’s: 269
Spoilers: Geen spoilers, je kan deze recensie zonder problemen lezen!
Waardering:  (3.8 / 5)

Ten eerste wil ik Moon Young Adult bedanken voor dit toffe boek: ik heb genoten van het recensie exemplaar! Ik denk dat er veel potentie in het boek zit, en vond het dan ook erg leuk om naar de release party te gaan. Mijn verslag lees je hier. Ik denk dat als je nu al denk: oeh, scifi, niet mijn ding!, je toch nog even verder moet lezen. Want dit boek is OOK tof als je niet van scifi houdt!

”Wij zijn een interstellaire generatie. Wij hebben de aarde nooit gezien en wij zullen onze bestemming ook nooit bereiken.”
Seren leeft aan boord van de Ventura, een ruimteschip van de NASA. De bemanning omvat meerdere generaties en is op weg naar de dichtstbijzijnde bewoonbare planeet. Haar generatie werd aan boord geboren, heeft de aarde nooit gekend, maar zal ook de eindbestemming niet bereiken. Haar leven speelt zich af aan boord van de Ventura, en iets anders zal ze nooit kennen. Seren worstelt met de zin van het leven en vraagt zich af wat het doel is van haar bestaan.
Maar als Dom in haar leven komt verandert alles. Bij hem voelt ze zich zoals ze zich nog nooit eerder heeft gevoeld; hij begrijpt haar. Hun liefde is sterk, maar ook compleet onmogelijk door de strikte regels aan boord. Uiteindelijk zullen ze moeten kiezen: trouw zijn aan aan het enige huis dat ze ooit hebben gekend of aan elkaar? [Goodreads]

Seren is het er niet mee eens: haar levenspartner moet voor haar gekozen worden, en zelf heeft ze daar niets over te zeggen. Haar vader en opa zijn blij met Ezra – de zoon van hoofdcommandant Kat zal hun nieuwe schoonzoon en schoonkleinkind worden. Maar uiteindelijk is Seren degene die met de volgens haar ‘egoïstische’ knappe sukkel opgescheept zit. Helaas zijn er vele regels, en Seren is een karakter die daar (onbewust) lekker tegen in gaat. Tot zo ver is Seren een doorsnee hoofdpersonages. Alles lijkt haar te gebeuren en ze heeft zelf weinig controle over de situatie. Op het schip, de Ventura, heeft ze geen macht. Als karakter vond ik haar daarom in het begin ook niet zo interessant. Maar naarmate het boek verder ging, leek er iets meer in Seren te zitten dan ze in het begin toonde. Ze had een wil, ze had gevoelens en ze kon voor zichzelf denken. De keuzes die ze maakte, waren niet altijd even goed. Maar het waren haar eigen keuzes.

Deze karakterontwikkeling liep voor mijn gevoel gelijk aan de verhaalontwikkeling. Het begin van het verhaal pakte mij meteen: een ruimteschip op zoek naar de bron van een signaal dat door de ruimte heen gestuurd was. Super interessant, maar het stortte een klein beetje in na de eerste paar pagina’s. Alles leek maar te draaien om de zeurderige Seren die naar Domingo wilde en zo ver mogelijk bij Ezra uit de buurt wilde blijven. Maar halverwege het  boek komt er een soort extra laag in het verhaal naar voren. De keuze tussen de twee jongens is ook de keuze tussen twee manieren van leven die al zo lang recht tegenover elkaar hebben gestaan op de Ventura. En Seren moet de keuze maken.

Het einde van het verhaal had mij echt in zijn greep. De spanning spatte er van af en ik kon me gewoon weg niet voorstellen hoe de personages zich uit de situatie zouden kunnen rennen. Het einde voelde dan ook als een achtbaan waar maar geen einde aan leek te komen. En dat is ook wat mijn rating heeft bepaald. Normaal geef ik alleen maar halve en hele cijfers tussen de 0 en de 5. Ik wilde het boek een 3,5 geven, maar het einde was zeker een 4 waard. Daarom heb ik gekozen voor een 3,8. Iets wat ik normaal niet doe, maar dit boek is een uitzondering. Ik kijk heel erg uit naar alles wat er in het volgende deel gaat gebeuren.

Kortom is Eenzaam en extreem ver weg een scifi boek wat niet zo zeer over ontdekkingen en de toekomst gaat, maar over de keuze tussen iets wat je in je hoofd weet en in je hart voelt. Het gaat om belangrijke keuzes maken wanneer er levens op het spel staan. Ik denk dat EEEVW wat langzaam op gang kwam, maar dat het einde je toch ruim een uur op het puntje van je stoel laat zitten door verrassende gebeurtenissen. Ik raad het boek daarom ook aan aan lezers die scifi nog een beetje een ‘ver van mijn bed show’ vinden; het is laagdrempeig en bevat vele elementen van een ‘contemporary’ roman. En deze mix van genres maakt dit boek tot een bijzonde pareltje wat je zeker moet lezen!

Heb jij Eenzaam en extreem ver weg al gelezen? Laat het hieronder weten!