Filmrecensie: ‘Atomic Blonde’

Film: Atomic Blonde
Datum: 10 augustus 2017
Taal: Engels
Lengte: 115 minuten
Regisseur: David Leitch
Cast: Charlize Theron, James McAvoy en John Goodman
Beoordeling van IMDb: 7,1/10
Mijn beoordeling:  (4.0 / 5)

Afgelopen maandag was de speciale IMAX vertoning van de kick ass film van Atomic Blonde met in de hoofdrol powerwoman Charlize Theron. Bekend met haar acteerwerk, wist ik 100% zeker dat deze film niet anders dan een succes zou kunnen worden, en alle buzz eromheen vertelde eigenlijk al vanaf het begint dat deze film groot zou worden. En groot werd hij letterlijk, want in IMAX is alles nóg groter. En dat bleek goed te werken voor deze film…

In de zenuwslopende actiethriller Atomic Blonde speelt Charlize Theron een dodelijke agent van MI6. In de film volgen we haar in Berlijn, een stad vol verraderlijke dubbelspionnen, waar bovendien een gespannen sfeer hangt vanwege een dreigende revolutie.
Agent Lorraine Broughton (Charlize Theron) is het kroonjuweel onder de Britse geheim agenten in dienst van Hare Majesteit. Zij is een sensuele superspion en ze is bereid al haar skills te gebruiken om een onmogelijke missie te overleven. Ze wordt in haar eentje het instabiele en onrustige Berlijn in gestuurd waar ze een zeer belangrijk dossier op moet halen. Ze gaat een samenwerking aan met de lokale bureauchef David Percival (James McAvoy) om te ontsnappen aan een uiterst dodelijk spionnenspel. [Universal NL]

(c) 2017 Focus Features LLC

De film start meteen goed: een spannende achtervolgingsscène in Berlijn, en direct viel daar het eerste slachtoffer van de film al. Een standaard opening – een moord als aanleiding van het verhaal – wat ondanks dat het een beetje cliché was, toch goed werkte. De setting werd meteen duidelijk, wat de film een extra dimensie gaf. Fijn dat het zich niet voor de zoveelste keer afspeelt in Amerika. En dat niet alleen: de periode waarin de film zich afspeelt is uiterst interessant. Het is namelijk november 1989, met de val van de Berlijnse muur in het vooruitzicht.

Na de moord springen we vooruit in de tijd en zijn we terug in Londen. Lorraine wordt opgeroepen en moet haar verhaal doen over de gebeurtenissen in Berlijn. Ze zet meteen een waanzinnig personage neer, die in het begin wel enigszins emotieloos lijkt te zijn, wat gelukkig in de loop van de film verandert. Ze heeft een opvallende transformatie ondergaan en alles aan haar schreeuwt dat je geen ruzie met haar moet zoeken. Tijdens het verhoor blijkt al snel dat dit waar is: ze laat niet met zich sollen. De tegenspeler van Theron is in dit geval James McAvoy, wiens personage David het er niet zo goed vanaf komt wanneer hij tegenover Lorraine komt te staan. Toch geeft hij de film net iets meer warmte en humor, daar waar zij juist koud en afstandelijk lijkt.

‘Charlize Theron zet een waanzinnig personage neer’

De rest van de film heeft het ritme van flashbacks in Berlijn en de verhoorkamer in Londen. Het verhaal wordt zorgvuldig opgebouwd, al zitten er af en toe wat bloederige scènes in die naar mijn smaak soms net iets te ver gingen, maar ik kan me voorstellen dat voor liefhebbers van het genre dit geen probleem is. Ondanks dat er veel wordt gevochten, stoort dit niet. De vechtscènes zijn goed uitgevoerd, met altijd Theron die de overhand heeft. Ze laat zien dat vrouwen wel degelijk sterke personages kunnen zijn, en dat ze niet onder hoeven te doen aan de mannen. Al helemaal niet in Berlijn, waar de mannen juist als hersenloze beesten lijken te regeren over de stad.

(c) 2017 Focus Features LLC

De film bevatte een aantal elementen die deze film tot een net iets andere film maakt dan de doorsnee actiefilm over een geheime agent. Zo is de soundtrack van de film heel erg sterk, en zullen de meeste mensen het overgrote deel van de nummers kennen en misschien zelfs mee kunnen zingen. Alle muziek komt heel netjes uit de tijd waarin de film zich afspeelt. De filmmakers hebben moeite genomen om in de muziekgeschiedenis van Berlijn te duiken, waardoor het authentiek aanvoelt. Het feit dat ze een aantal nummers naar eigen inzicht hebben geremixt, laat zien dat ze op deze manier de brug hebben willen slaan tussen 1989 en 2017.

‘De ene na de andere plottwist zet de kijker telkens weer op het verkeerde spoor’

Het sterkste aan de hele film vond ik nog wel het mysterieuze karakter dat de film had. Er zou zich een dubbelagent in Berlijn verschuilen, en de filmmakers hebben het zo weten te spelen dat je eigenlijk aan het einde van de film nog steeds niet met zekerheid kan zeggen wie dit dan is geweest. De ene na de andere plottwist zet de kijker telkens weer op het verkeerde spoor, waardoor deze actiethriller blijft verrassen, daar waar andere misschien voorspelbaar worden.

Kortom: een krachtige film met veel girlpower, gruwelijke scènes en een gezonde dosis humor. De setting en muziek geven de film een authentiek gevoel, waardoor je mee wordt gesleept naar het Berlijn van 1989. Door de grote hoeveelheid plottwists is deze energieke film onvoorspelbaar en spannend! Wil je deze film extra goed beleven? Bekijk hem dan in IMAX!

Benieuwd? Bekijk hier de trailer: