Auteur: Laure Eve
Genre: Urban Fantasy
Uitgever: Best of YA (Unieboek | Het Spectrum)
Release Datum: 5 september 2016
Pagina’s: 272
Spoilers: Geen spoilers hoor, lees rustig verder!
Waardering: 
(4 / 5)
Laure Eve komt naar Nederland! Heel enthousiaste mail van de uitgever, en natuurlijk ook omdat Laure Eve een boek uit zou geven in hier. De Graces, het klinkt super fancy. Maar waar het precies over zou gaan? Het was in het begin een beetje vaag voor mij. Ging het nou over magie? Of was het toch contemporary? Ik kon er niet zo goed bij, maar dat maakte me ook heel nieuwsgierig. Uiteindelijk ging ik maar gewoon lezen – de enige manier om erachter te komen waar het ECHT over gaat.
“Wanneer River Page met haar moeder naar een klein dorpje verhuist, valt ze als een blok voor de knappe en ongrijpbare zeventienjarige Fenrin Grace.
Het gerucht gaat dat de Graces – Fenrin, zijn tweelingzus Thalia en hun jongere zusje Summer – heksen zijn, en River gelooft dat maar al te graag. Ze wil niets liever dan in hun nabijheid zijn en hun geheimen ontdekken. Zorgvuldig plant ze elke stap die nodig is om haar doel te bereiken. De Graces zijn erg op zichzelf, maar River raakt bevriend met Summer en zo wordt ze kind aan huis. Ze komt steeds dichter bij de waarheid over de familie en vooral dichter bij Fenrin. Maar River heeft ook haar eigen geheimen. Wanneer Fenrin eindelijk binnen handbereik lijkt te zijn, gebeurt er iets waardoor alles voorgoed verandert.
Beklemmend en mysterieus: De Graces laat je niet meer los!” [Goodreads]
De Graces begint met River – een karakter waarvan je nooit haar echte naam zult weten. River en haar moeder verhuizen naar een nieuwe stad wanneer haar vader verdwijnt. River wilt daar in het begin niets over kwijt, maar stukje bij beetje leer je haar beter kennen. Wat wel meteen duidelijk is, is dat ze geobsedeerd raakt door de familie Graces. Fenrin, Summer en Thalia zijn voor haar een soort halfgoden. Haar doel is om hun aandacht te krijgen. Deze gedachte gaat ook steeds door haar hoofd en het lijkt erop dat ze kosten wat kost ook haar doel zal bereiken.
Al snel blijkt dat de Graces inderdaad best bijzonder zijn. Niet alleen bijzonder om te zien, maar ook bijzonder door de manier waarop zij leven. Rive komt er al snel achter dat hun leven totaal anders is dan die van haar. Het was interessant om te lezen hoe River hier mee om (of eigenlijk niet mee om ging). Er dolden eindeloze discussies rond in haar hoofd. Aan de ene kant wilde ze niet aangezien worden voor een schoothondje van de Graces, maar aan de andere kant wilde ze niets liever dan dicht bij de familie zijn. Tel daar een knappe Fenrin bij op, en het plaatje is compleet: River kan niet meer om de familie heen. Alles lijkt normaal door te kabbelen, totdat ineens de familie ook niet meer om River heen kan – wat gebeurt er nou allemaal? En waarom is River nou precies geobsedeerd? Wat houdt ze geheim?
De Graces is een boek met een magische ondertoon, maar verwacht niet iets te lezen over toverstokjes en onzichtbaarheidsmantels. In De Graces wordt magie op een realistischere manier gebruikt, en weet je soms niet helemaal of iets wel of niet zou kunnen gebeuren. Door de schrijfstijl van Laure Eve blijf je je afvragen of dingen waar zijn of niet. Is dit soms toeval, of komt dit door de krachten van de Graces? Er worden super veel vragen opgeroepen in het boek, waardoor je wilt blijven lezen om op die manier antwoorden op je vragen te krijgen. En of je die aan het einde ook allemaal krijgt? Niet echt. Daarom moet er gewoon een deel twee komen.
Qua personages vond ik er een aantal interessant, andere iets minder. Zo denk ik bijvoorbeeld dat we nog veel meer van River gaan zien. Er is meer dan wat ze ons laat zien. Hetzelfde geldt voor Summer. Ik vond Thalia en Marcus een beetje oppervlakkig, maar dat is op zich niet erg. Het zijn niet de hoofdpersonages van het verhaal, dus ze hoeven ook niet heel bijzonder te zijn. Ze hadden ook beide wel hun eigen ding, maar soms voelde het alsof Marcus er gewoon bij hoorde omdat ze iemand nodig hadden om te laten zien wat er gebeurd als de Graces je niet meer aardig vinden. Tegen het einde van het boek vond ik Marcus uiteindelijk toch nog wel interessanter worden en wordt het ook duidelijk dat we meer over hem te weten zullen komen in deel 2.
Een laatste opmerking gaat over de opbouw van het verhaal. Achteraf gezien viel het wel mee, maar voor mijn gevoel kabbelde het verhaal een beetje langzaam door in het begin, terwijl halverwege ineens volgepropt zit met actie, net als het einde van het boek. Gelukkig maakte de spannende stukken de wat minder levendige stukken van het verhaal het weer goed. Samen maakten de twee wel een verhaal wat je blijft lezen, waardoor je zo door het boek heen bent.
De Graces is een bijzonder boek en er zit veel potentie in. Het concept van de magie die door Laure Eve bedacht is, vind ik origineel en ook verfrissend realistisch. Sommige stukken van het verhaal waren wat saai en niet alle personages zijn even interessant, maar het boek blijft je aandacht vast houden door telkens met nieuwe vragen te komen en net genoeg antwoorden te geven om je niet te frustreren. Het einde van De Graces is super spannend en ik kan niet wachten tot ik deel 2 kan lezen (nog even wachten helaas). Aanrader? Ja zeker!
