Review: "De Laatsten" door Isabelle Quinn

Auteur: Isabelle Quinn
Genre: Young Adult/Thriller/Mysterie
Uitgever: Clavis Young Adult
Release Datum: Januari 2015
Pagina’s: 154
Spoilers: Een kleine spoiler, maar niet te veel!

Ik heb dit boek, net als Gebroken, gelezen voor het YA Boekenevenement van de Leesfabriek op 28 maart. Dat is dus morgen al! Isabelle Quinn, auteur van De Laatsten, waar deze review over gaat, zal er ook zijn. Meld je snel aan: https://www.facebook.com/profile.php?id=1638092379753012&fref=ts

“Mijn hersens leken in kauwgom veranderd, nadenken ging voor geen meter. Alles wat ik wist, was dat de mist dit gedaan had. Hij had al die mensen weggenomen. Vreemden, maar ook mensen die ik kende. En me totaal niet kon herinneren.
Op een koude winteravond wordt de vijftienjarige Sam ineens verrast door een mysterieuze en dichte mist. Als de mist zich eindelijk terugtrekt, is Sams leven voorgoed veranderd. Op een handvol overlevenden na is de stad helemaal verlaten. Wat is er gebeurd? Zijn zij de laatsten op aarde? En waarom lijken bijna alle overlevenden te lijden aan een rare vorm van krankzinnigheid? Sam gaat wanhopig op zoek naar antwoorden door de besneeuwde stad. Maar dat is niet zonder gevaar …
Een spannende en geheimzinnige Young Adult die je niet loslaat.” [goodreads]

Dat het boek je niet meer loslaat, is zeker waar. Ik ben gisteren in het boek begonnen en heb hem vanmiddag uitgelezen. In een sneltreinvaart ben ik door dit ontzettend spannende en mysterieuze YA boek gegaan; wat was ik verrast door het einde! Het begin pakte me meteen met een mysterieuze mist die mensen deed verdwijnen. Een vijftienjarige jongen die zijn moeder terug wilt vinden. De enige mensen die over zijn in de stad, lijken compleet gestoord. Klinkt als het perfecte begin van een spannend boek? Ja? Ja!

Na de eerste paar pagina’s begon het verhaal een beetje te kabbelen. Er werden wat nieuwe personages geïntroduceerd, de gestoorde inwoners van de stad werden verder verkend en de stad werd uitgeplozen. Verder niets mis mee, en ergens was het ook nodig voor het plot, maar het verhaal werd er wel langzamer van. Prima, want het werd later ontzettend vaag (op een goede manier) en mysterieus waardoor ik geen moment twijfelde – dit boek moest ik METEEN uitlezen.

De mist is namelijk anders dan wat je als lezer – of als personage – denkt. Wat dat precies is, ga ik natuurlijk niet verklappen. Dan is de spanning van het verhaal weg. Door een enorme plottwist aan het einde, wist dit verhaal een blijvende indruk op me achter te laten. Ineens was het geen doorsnee ‘alleen op de wereld’ verhaal meer, maar haast een psychologische thriller. Het verhaal kreeg meer diepte.

En qua personages? Die vond ik bijna allemaal leuk. Sommige irriteerden mij een beetje, maar dat was ook de bedoeling van dat specifieke personage. Later, door de plottwist, werd ook duidelijk waarom sommige personages waren hoe ze waren. Dat vond ik heel sterk aan het verhaal: aan het einde werd alles duidelijk. Alles werd verklaard. En toch bleven er vragen over. Misschien zelfs een ethisch vraagstuk. Wat als? Die vraag bleef rondspoken in mijn hoofd.

Al met al heb ik het boek in 24 uur uitgelezen, en raad ik het iedereen aan die even een dystopisch boek wilt lezen, die net even anders is dan ze verwachten. Want dit boek blijft verrassen, van het begin tot het einde.